Vast op een tropisch eiland

Ik heb een ladyboy zien vechten met een vrouw. Ik heb twee Thaien elkaar met chirurgische precisie op de schedel zien ellebogen, beiden de eerste week en was toe aan vakantie.

Gelukkig was het tijd om voor mij en drie anderen die elders op deze wereld hetzelfde deden als ik te verzamelen in metropool Bangkok. Ik stond, zowel bij Max en Mark als bij Thomas op hetzelfde verkeerde vliegveld en de taxi’s waren duur, maar het is goed gekomen, eindelijk. Zeker met Thomas, nu helemaal India-stoffig, hadden wij in ons anti-kraak huisje in Rotterdam Noord al jaren toegeleefd naar dit moment en we hebben dan ook niet geslapen de eerste nacht omdat er simpelweg teveel te bespreken was. Ook was ik zeer onder de indruk van de Afrika verhalen van Max. Ik heb af en toe wel medelijden gehad met Mark, die op zijn eerste reis als jongste terechtkwam bij een drietal van haantje de voorste ex deur-aan-deur verkopers met een zeer hechte band. We zijn met goede sociale verhoudingen uit The Overstay vertrokken om op weg te gaan naar het volgens verhalen beste eiland: Koh Panghan.

Toen ik geld opnam voor deze tocht ben ik mijn pas in de automaat vergeten en na enkele dagen in het paradijs wist ik zeker dat ik er nog dagen vast zou zitten. Two Rocks, vernoemd naar de twee rotsen nog geen steenworp in zee, is een plek die ik als antwoord op foto zou laten zien als iemand vroeg waarom ik reisde. Vanuit een hangmat in het restaurantje te midden van een hoefijzer van vrijstaande, lichtblauwe bungalows kun je de zon in de oceaan zien zakken. Het dak van het restaurant beschermd de gasten tegen vallende kokosnoten, er draven honden rond en de Thaise eigenaar heeft een kat met een vacht als wol, die het soms zo heet heeft dat zij verkoeling zoekt in de koelkast. Hier heb ik ruim drie weken gewoond.

Mijn standaard dag begon met een duik in de zee, een fruitsalade met ei en schrijven met een kop koffie. Onze dagen sleten we met schaken, zwemmen en zonnen, of, als we de hangmat durfden te verlaten, een zoektocht door de jungle op veel te snelle racemonsters naar, nog mooiere, stranden. Ik ben zowaar bruin geworden. Max en ik hebben een stranddag gehad op Coconut beach die ik nooit meer zal vergeten; De dag dat hij zichzelf hippie noemde; en hij is niet de enige. We hebben hier vrienden, zoals een Turk die bijna dagelijks hallucinerende paddestoelen eet, een Thais sprekende Amerikaanse leraar Engels, een ondergetatoeerde Duitser die de hele dag Chang drinkt en twee Spaanse dames met een liefde voor psytrance, waar hij allang tussen paste. Met zijn allen hebben wij, bijna als groep, de wereldberoemde maanfeesten meegemaakt en mogen dansen tot ver na zonsopgang op steengoede psytrance. Meer dan eens.

Snel vertekken Max en Mark naar Bangkok en rond die dag komt Dries, een vriend van mij en van Thomas, uit Nederland, ook naar het eiland. Het plan is om, zodra mijn pinpas arriveert, met de lange maat naar Myanmar te vertrekken, waar we het hardcore backpacken weer zullen oppakken!