Barman in Cambodja

Toen ik vlakbij de tempels van Angkor Wat in een bed met klamboe kon slapen voor een dollar dacht ik even gebakken te zitten tot de 17e maart, wanneer mijn gloednieuwe vriendin naar Bangkok zou komen. Blijven voor een dikke vier weken, zonder geld uit te willen geven, leek mij echter niet het meest avontuurlijke vooruitzicht. Daarom ben ik naar het zuiden getrokken van Cambodja, het armste land van in de omgeving (en dus het goedkoopste), met een busrit van twaalf uur:

In Sihanoukville, het Blanes van Zuidoost-Azie, had ik mij in een ochtend een bar in gepraat, hoewel er nergens meer mensen nodig waren: Serendip, een ware Spaanse kust –Chersonisoss slettenzuip-bar waar men lachgas verkoopt voor een dollar en de groepen gespierde Australiers, die het stoer vinden om zichzelf mank te drinken , binnenlokken met gratis shotjes en stuntprijzen als 25 cent voor een biertje, of met panter printthemas en “ beerpong.” Elke avond dansten er halfnaakte dames op de bar en werd de manager veel te dronken. Ik was aangenomen om met de rest van het personeel te flyeren om de thema’s kenbaar te maken, de shotjes uit te delen, het beerpong draaiende te houden en het bier te tappen. Op de tweede avond kreeg ik ruzie met een Canadees meisje, die mij als waarschuwing twee klappen in het gezicht gaf en naar de manager rende. Ik kwam te laat omdat de digitale klok in het internetcafe een uur te vroeg stond en ik gaf mijn bazin een wodka-water in plaats van een woda-redbull. Met mijn baard, lange haar en muzieksmaak was ik niets meer dan een vreemde nieuwkomer.

Toch leerde ik er langzaam hoe een mooi strand vol toeristen nog steeds een mooi strand kan zijn. Waar ik voorheen elk strand dat overspoeld werd met families (met allemaal hetzelfde hoedje op tegen de zon) en verbrande, dikke Russen (die hondsbrutaal afdingen op strandstoelen van een kwart dollar) per defenitie een lelijke plek vond, kon ik nu ongefrustreerd zwemmen. Waarom zou ik gespierde Zweden met knotjes op hun hoofd mijn uitzicht laten verpesten, ook al zijn knotjes voor vrouwen? Kijk er gewoon LANGS.

Ook maakte een leeg strandje een paar kilometer van de bar veel goed, gelegen tussen de rotsen die, als je er op klom, een uitzicht verschaften over de glinsterende zee, tot aan enkele eilanden rondom, die tropische vlekken op de horizon. Zelfs tussen de dronkelappen en lachgasballonverslaafden vermaakte ik mij uiteindelijk elke avond wel, ook al waren het soms zeer extreme gevallen; Vaak overlevenden van de massaslachting in Cambodja meer dan veertig jaar geleden, die hun trauma trachtten te verwerken in een roes, of Westerlingen die waren blijven hangen in het sjofele uitgaansleven, waar tot hun genoegen niet wordt opgekeken van iemand meer of minder die bewusteloos omvalt. Ik kon er zeer boeiende, nuchtere, mensen tussen ontdekken toen ik goed genoeg zocht.
Ik heb een meisje ontmoet met grotere neptieten dan de natuurlijke van iemand met obesitas, die woont in een sexmansion in Londen, bijvoorbeeld. En ben er zeer goed bevriend geraakt met de Cambodjanen achter de bar, twee Australische meisjes en een negenjarige straatjongen (zie vorige blog.) De gasten achter de bar hebben mij hebben mij wat trucs geleerd voor op festivals met stokken en firepolls en ik liet overall kaartentrucs zien aan klanten. De manager liet mij steeds vaker muziek uitkiezen, vooral toen drum en bass en reggae ontvangen werd als welkome afwisseling tussen al die dirtyhouse-barren. De georganiseerde, uiteindelijk maar halve, avond van enkel mijn drum en bass is zeer geslaagd. Ik telde de dagen af tot ik naar Bangkok vertrekken kon en zij werden mooier toen die dag dichterbij kwam..
Hoe opgewonden ik ook was om weg te gaan, ik was toch ook ietwat verdrietig te vertrekken. (Sad to leave, excited to go.) Dat laatste werd gedeeld door mijn nieuwe vrienden, van het strandjongetje, Jaimy, kreeg ik een ongemakklijk dikke knuffel en ik beloofde terug te komen om vuurwerk van hem te kopen met mijn vriendin, want die wilde hij wel eens zien na al die verhalen.