Overal hoeren

Je kan nooit voor de tweede keer een eerste indruk krijgen, heb ik wel eens geschreven. Dat kon ik dus ook niet van reizen met een rugtas, maar wel van Thailand en Thailand heeft mij niet zo gegrepen als India dat deed twee jaar geleden, maar het reizen voelt vertrouwt en in elke hotelkamer of bungelow waar ik mijn tas op het bed gooi voelt het als voor de eerste keer thuiskomen.

Wel heb ik deze keer meer achtergelaten dan alleen stress en zorgen en dat heeft mij zeker parten gespeeld afgelopen weken. Inmiddels voel ik mij niet meer bezwaard het naar mijn zin te hebben en heb ik Chang ontdekt, het bier met meer chemicalien dan bier, maar wat meer goedmaakt dan de liefde kapot kan maken. Met een verschrikkelijke vliegreis van uren wachten en tien keer overgeven verruilde ik de orde en haast van Nederland voor de rust en chaos van Bangkok. De eerste nacht was knettergek met een Engelsman, veel bier een een handjevol Ladyboys. Het hotel waar ik sliep was te duur om nog een nacht te blijven dus ik ben op zoek gegaan naar een goedkopere optie. Ik belandde in The Overstay, een guesthouse met graffiti op de muren en een Fransman met dreadlocks achter de bar. Dit zou mijn thuishaven worden de komende keren dat ik in Bangkok kwam, wist ik. De rastafransman raadde mij een plaatsje in Zuid-Thailand aan, waar ik meteen naar vertrokken ben.

Het plaatsje vertelde mij hoe bijzonder India was. Want ik had mij een strand voorgesteld zoals daar, maar hier was het zand onzichtbaar door een muur van parasollen, waaronder zwaarlijvige Europese mannen zich lieten masseren. De bleke westerse walrussen hijsen zich op scooters om plastic groenten met droge rijst te bestellen voor veel te veel geld, lopen respectloos zonder shirt door het decor van het Thaise toeristendorpje en durven alleen van hun resort af als ze hand in hand wandelen met een Thaise schone met dollartekentjes in die zo onschuldig lijkende ogen. In het hele dorpje werd er naar me geroepen door genant schaars geklede dames in barren waar er rode en groene lichtrondjes dansen over de tafeltjes, pooltafels en ijzeren strippalen op de maat van de dirtyhouse en bubblin. Een Noors koppel vertelde mij dat het in Thailand standaard is om je zo te kleden. Ik geloofde dit. Twee dagen later schoot er een Thaise vrouw uit haar slof omdat ik het barmeisje van mijn vaste bar groette en haar een glimlach toebedeelde. Ze werd rood en trok aan mijn arm; " Why you talk with she?? WHY YOU TALK WITH SHE?"
Pas toen begreep ik, naief als ik blijkbaar nog ben, dat er niet naar mij geroepen en gefloten werd omdat ik jonger ben dan al die mannen die hier hun pensioen genieten. Ik keek rond; Al die vrouwen achter op de scooter bij mannen, al die dames die hand in hand lopen met die dikkertjes, al die vrouwen en meisjes in de barren en bij de deur van clubs. HET ZIJN ALLEMAAL HOEREN. Je kunt ze meenemen voor 1000 Thaise Baht en zij dansen naar jouw pijpen. Ik heb oprecht gedacht dat het bloedmooie barmeisje May waar ik al drie dagen langsging om te poolen en te praten mij een leuke knaap vond. Wat heeft zij mij met haar hoge hak van mijn roze wolk getrapt. Welkom in Thailand, blanke pinautomaat.